Akçaburgazlı Yekta'nın
"neden ben değil de o"
sorusuna cevap ararken okuduğu mezmurdur.
79'dan biriydik.
sıramızı bilmiyorduk.
kimin ne zaman gelip çağıracağını.
ben yekta. bundan tedirgin oluyordum
aklıma geldikçe.
ama yaşarken pek umursamıyordum.
çoğu zaman pek dikkat ederek yaşamadım.
başıma geldi sadece.
umursamadım.
elimde olmazdı umursayacak olsam.
bir yollar tarif ettiler hep.
binilmesi gereken araçlar.
kiminden inip,
biraz yürüyüp başka birilerine binmeleri
tarif ettiler.
biraz gidip durmam, yaşamam gereken yerler söylediler.
insanlara söylenen
normalde, insanların öyle yapacakları.
çok da gidesim gelmedi dedikleri yere.
ben akçaburgazlı yekta.
elimde haritayla doğmamıştım.
aklıma gelenden başka
gidecek yerim olmadı hiç.
durup kalma niyetiyle çıkarken tüm yollara
wormholelere akbilim oluştu cebimde.
sinmedi içime hiç bir yer hiçbir ruh.
bir sarhoşluklarımı bir de gülmelerimi kar saydım.
yoksa bir şeyleri çok kaçırıyorduk
ayıkken ve gülmezken.
ben yekta, bununla hayattay kaldım.
rahatlık alanımda kendimi ikna ettim.
yanıldım, pişman değilim. yine arardım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder